Tattoo - Ziekenhuus

Het is al een paar dagen aans as aans bij oes in de klas. Marjo is ziek. En met Marjo is het altied lachen. Zij kan moppen tappen as de beste. Meneer vertelde dat zij 's nachts verschrikkelijk buukpien kregen har en dat zij naor het zieken­huus mus. Daor is zij opereerd an heur blindedarm. 'Vandaag mag er een afvaardiging van de klas naar haar toe.' Nou, dat wollen de miesten wel. 'Wij neemt een dikke plak sukke­lao met. En een lolly en een fles cola, da's ok lekker.' Meneer deud een verlotting.

lederien had zien naam op een briefie zet en dat in een pot daon. Daor trok meneer de lotties uut. Drie namen las hij veur. De eerste...' 'Natasja, jij mag mee.' De twiede... 'Alex is de volgende gelukkige.' En toen gung hij alle briefies nog een maol deur mekaar schudden. Daor gung zien haand. Hij dwaalde van het iene briefie naor het aandere. Wat een pestkop! En lang­zaam volde hij het open: 'Willem, jij bent de derde in de club.' Ik kun mien geluk niet op. Zomar een middag niet naor schoei en dat samen met Natasja!

Der giet gien cola met en gien sukkelao en gien lolly. Marjo mag niet snoepen. Zij lig allennig op een kamer. Het is der niet zo gezellig. Gelukkig hef Marjo wel een glimlach op heur gezicht. 'Tof, dat jullie der bint!' Ik vertel van de span­nende verlotting. Alex wil weten of het eten lekker smaakt in het ziekenhuus. Natasja wil het littieken zien. 'Dat kan niet, der zit nog een grote pleister op.' En dan wiet wij niks meer te vertellen.

Tötdat Alex begunt: 'Wiet jij wat de overienkomst is tussen oeze meester en een lepel?... ze kunt allebei opscheppen!' Nou, dat is lachen natuurlijk. Marjo lacht ok, maar zij trekt der een benauwd gezicht bij. 'Lachen dut wel een beetie zeer. Mar ik wiet der ok iene... Wat kunt twie koeien, wat ien koe niet kan... Achter mekaar an lopen!' Het is een flauwe mop, mar wij mussen der almaol um lachen. Marjo het hardste... 'Oh, au wat dut dat zeer. Jongens, gien moppen meer vertellen heur. Ik kan der nog niet tegen.'

Mar Alex grijnst. 'Der schöt mij der net een hiele mooie te binnen. Zal ik hum echt niet vertellen? Twie vlooien komt uut de bioscoop. Zeg de iene vlo tegen de aan-der: 'Gaot wij lopen of neemt wij de hond?' De traonen biggelt Marjo over de wangen. Van het lachen? Of umdat het zo zeer döt? 'Stop! Hol op, ik kan echt niet meer. Die buuk van mij dut nog zo zeer.'

Dan kik der een verpleegster um de hoek van de deur. 'Giet het wel goed met je Marjo? Waorum schrei je? Maak je je te drok? Drie man op bezuuk is ok wal wat veul. Ik denk dat zij mar vort mut gaon. Dan kuj nog eempies uutrusten. En over een uur is der een dikke verrassing. Dan komt de Clinic Clowns langs. Fijn hè. Dan schrei je niet meer mar dan zul je lachen!'

Wij kiekt mekaar an. Met z'n vèeren kriegt wij de slappe lach. De Clinic Clowns op vesite aj net opereerd bint an een blindedarm. Dat is nog es lachen!

Opa vertelt:

'Lachen is gezond', merkte opa op. 'En dat komt deur de spieren die je der bij bruukt.' Aj lacht dan gebruuk je meer gezichtsspieren as daj chagrijnig kiekt. Fietsen is ok gezond. Kiek maor es naor die bienen van mij. Dat is ok almaol spieren.' Ik bekeek opa es goed. 'Opa, volgens mij moet jij niet met je gezicht lachen maar met je buuk. Wat zuj dan een buukspieren gebruken!' En toen mus ik hard vortrennen.